Acaba bizim apartın kapısına bir anı defteri mi koysaydık diyorum. Gelen giden yazardı, güzel de bir arşiv olurdu ya da taş duvarın önünde herkesin fotoğrafını çekseydim mesela... Görsel bi arşiv benim daha çok hoşuma gidebilirdi. Sanki İstanbul'dan gelen konuklar yakın mesafeden geliyor gibime geliyor diye, kimselerin fotoğrafını çekmedim ama tee NY'den gelen konuklarımız olunca (dayımın liseden arkadaşı, Rob ve ailesi) hemen onları çimlerin üzerine davet ettim. Bütün gün edebiyattan ve müzikallerden konuşan, arabada nefes alamayacak kadar kalabalık olsa da, sıkış tepişliğe aldırmadan kitap okuyan bu aile içinde değişik bir aktivite oldu sanırım. Hep içlerinden biri fotoğraf çektiğinden, uzun zamandır dördünün bir arada fotoğrafı yokmuş. Dolayısıyla sonuçlar herkes için pek mutluluk verici oldu.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder