Stok 60/70, Serdar-ı Ekrem'deki komşularımızdan, her gün kapısının önünden geçtiğim ama hiç bugüne kadar uğramadığım. Yerin hafif altındaki atölyemsi dükkanın vitrinindeki objeler, aksesuarlar her daim merak uyandırsa da, nedense düne kadar hiç içeri girmedim. Dün ne oldu bilmiyorum, bu sefer bütün birikmiş merakımla içeri daldım ve içeride toplanmış nostaljik mobilyalarla, aksesuarlarla keyiflendim. Mobilyalar da çok güzeldi ama telefon, vantilatör, polaroid makineler benim daha çok ilgimi çekti.
Sanırım burdaki koltuk, sandalye, masa ve dolapları ne kadar beğensem de alıp götürebileceğim bir yerim olmadığı için onlardan uzak durmayı tercih ediyorum. Yalnız bu durum daha ufak boyuttaki objeler için geçerli değil. Mesela, insanlar her ne kadar 'Sesin çok derinden geliyor!', 'Gözde, hala değiştirmedin mi bu telefonu?!...' ya da telefondan bir ses 'Dahili numarayı çevirmekte geciktiniz, tekrar deneyiniz...' diyip dursa da, ben nostaljik çevirmeli bir telefonu kullanmaktan vazgeçemiyorum. Neden bilmiyorum ama 30-40 sene önce tasarlanmış objeler çok daha özel ve estetik geliyor bana ve elbette daha sağlam, dolayısıyla onlardan daha fazlasını hayatımda istiyorum. Mesela yaklaşık 25 sene önce de babaannemin yeşil telefonunu kullanıyordum, bugün de stüdyoda hala onu kullanıyorum!
stok60/70@twitter
1 yorum:
stok60/70'in arkadaşlarının her geçen gün artmasına çok seviniyoruz:) kapımızın önünden sakın uğramadan geçmeyin,hep yeni sürprizler sizi bekliyor...görüşmek dileğiyle...
Yorum Gönder