Nerden başlasam, nasıl anlatsam dedirten ...
Uzun zamandır planladığımız Eminönü maceramız için bugünü seçtik, eksiklerimizi hepsini tamamlaya karar verdik ama istemek yetmedi, zaman yetmedi, gücümüz yetmedi planlarımızı hayata geçirmeye. Kapalıçarşı'nın ana caddeleri bitti, arka sokaklarına daldık. Dar sokaklardan geçip geniş avlu üstündeki depolarına kadar girdik. El yapımı deri çarıkların imalat yerinde takıldık, çay içtik. Zaten nereye girersek, bi çay içmeden çıkamaz olduk...
İstanbul'un bir diğer ucuna gitme planımız dolayısıyla, koştur koştur Mercan'dan aşağı indik, hiç acelemiz yokmuş gibi arabayı kaybettik. Sonra gerisin geriye tırmandık... Otoparkı bulduğumuzda yaşadığımız şok, doğru yolu bulamamamızın yorgunluğunu unutturdu. Otopark girişindeki asfalt yenileme çalışması dolayısıyla, otoparkta resmen mahsur kaldık. İnsan trafikte kalınca ve saatli bi randevusu olunca bir başka gerilir ya, bende randevu yeri Beylikdüzü, randevu saati 15 dk. sonra olunca baya bi gerildim, apartmandan bozma otoparkı resmen ayağı kaldırdım. En son '..bayanın acelesi varmış!', '..bayanın toplantısı varmış..' çığlıkları arasında kızgın asfalt üstünde buldum kendimi. Büyük ihtimal hiç bi plan program yapmaya gerek duymadan öğlen vakti bir sürü insanın parka sıkışmasına neden olan belediyeye de ve bu konuda müşterilerini bilgilendirmeyen park görevlilerine de acayip sinirlendim. Gerçekten acil bir durum olsaydı diye düşünmekten kendimi alıkoyamadım...
Sonuçta Beylikdüzü'ne ulaşıldı, törene katılındı, toplantı yapıldı ve trafiğin başla saatine 3 kala yola çıkıldı tekrardan.
Bu sefer istikamet Galata oldu. Yine arayı çok açtığımız kızlarla buluşacak olmanın heyecanı ve keyfi sardı beni. Günün gerisi muhabbet, gerisi eğlence. Ada'da fajita, Jadore'da profiterollü pasta paylaşıldı. Muhabbete doyulamadan, geceye doyulamadan dağılma vakti geldi. Ben bu nadir ve kısa görüşmelerden hiç bir şey anlayamaz oldum. Bize beraber eğlenebileceğimiz orjinal atraksiyonlar lazım.
1 yorum:
GO ve Freddaşları da kepçe!
Yorum Gönder